Als ik tevreden was geweest met alleen een opsomming van de bijnamen dan was ik snel klaar geweest. Het was echter de bedoeling een boek te maken dat meer is dan alleen die opsomming. Wie waren de mensen achter die bijnamen, wat was hun eigen naam, waarom werden ze zo genoemd. Van lieverlee kwam ik meer en meer te weten. Mensen gaven ook foto’s uit eigen albums die gebruikt mochten worden. Jan ten Brinke van de Pluumersjongs en de zoon van Johan Slot gaven toestemming om de verhalen en foto’s te gebruiken voor dit boek. Criteria die een beslissende rol spelen zijn de historische betekenis en het historisch belang, De omvang van het cultuurhistorische erfgoed in Enter noopte mij regelmatig tot beknoptheid om binnen het voor het boek gestelde doel te kunnen blijven. Er zijn nog veel meer interessante verhalen die toch weer verwijderd zijn. In de tekst ligt de nadruk op de weergave van de feitelijke gegevens. De Kattelaarsdijk is genoemd naar het erve Kattelaar. Op de borden aan de weg wordt de dijk Kartelaarsdijk genoemd. In dit boek wordt steeds geschreven over de Kattelaarsdijk, de oorspronkelijke naam. Met de komst van de A1 werd het Enterbroek opgesplitst in Enterbroek en ’t Brook. Om verwarring te voorkomen wordt ook het gebied ’t Brook net zoals vroeger Enterbroek genoemd. Twente is op de oude manier geschreven, dus Twenthe, zoals je het uitspreekt. Hoe spannend is het als je erachter komt wie die mensen waren die op het versterkte edelmanshuis op de Berg achter de huidige Emté hebben gewoond? En wat er met de familie en het huis is gebeurd? Ik vond op aanwijzing van Marcel Slagers het relict van wat waarschijnlijk een watermolen is geweest. Als je na veel onderzoek leest dat er inderdaad een molen heeft gestaan aan de Hagmolenbeek aan de Zomerweg en dat de beek de Hoekmeulebeek werd genoemd. De noodzaak om de verhalen van mensen op te schrijven blijkt maar weer eens uit het feit dat de mens niet het eeuwige leven heeft. Jan ten Brinke van de Pluumersjongs vertelde het verhaal van de vermeende spionnen van de Dorpsstraat. Ik had het nog maar net opgeschreven of hij raakt uit de tijd. En met de tantezegger van Johan Slot gaat het ook niet goed. Zij zette mij op het spoor van de zoon van Johan. Die woont in Goor en is intussen zelf al bejaard. Hij vertelde mij het verhaal achter de dood van Johan Slot in het concentratiekamp Neuengamme. De bewerkte genealogien van Kolhoop zijn de verbindende factoor in het boek.