Het geweten van Enter. In de muren van leem en baksteen bewaart Enter verhalen over veroveringen en eeuwenoude tradities. Het dorp werd hoog op een zandrug gebouwd, zodat de omgeving vanaf hoge torens van de middeleeuwse kastelen rondom het dorp van ver zichtbaar was. De landheren wisten dat zij daardoor een betere nachtrust hadden. Maar daar vergisten ze zich in. Noormannen, christenen, Fransen, Spanjaarden, Duitsers, allemaal hebben ze geprobeerd de militaire vesting Enter te overheersen. Daarom heeft Enter erg oude verhalen en legendes te vertellen. Tegenwoordig is het een vredelievend dorp dat in het boerenland en de herinneringen van de bewoners het echte Enter bewaart. De authenciteit van het Enterse volk en de trots van een tienduizendjarige geschiedenis.

De ontwikkelingen in de provincie zijn mij de voorbije veertig jaar als grotestadbewoner merendeels ontgaan. Het veranderde uitzicht sluit zo weinig aan bij wat ik mij over mijn afkomst herinner. Ik doe graag voorkomen alsof ik eeuwen heb moeten overbruggen om in de tegenwoordige tijd te komen. Enter bleek niet in de rol te zijn gebleven die ik het in mijn persoonlijke verhaal had toegedacht. Het was intussen zelf ook in de eenentwintigste eeuw aangekomen, zij het als een product zonder sfeer van toegenomen welstand en ondoordachte renovatie.

De geschiedenis van koningen, graven en hertogen zijn in veel geschiedenisboeken opgeschreven. Op school moesten we leren over koningen, keizers en moedige ridders. Maar nooit is er aandacht geweest aan het leven van de gewone man. We leren over hun geschiedenis door middel van bodemvondsten. Ik ben mij bewust dat de geschiedenis van Enter nog hiaten heeft die misschien opgevuld zullen worden. De rijke geschiedenis van Enter verdient een populaire aanpak. Enter kent een grote onderlinge samenhang en heeft een eigen profiel. Het is van belang dat iedereen daarvan kennis neemt.