Ik wil voor Twente een antwoord geven op de vraag welke groepen niet-westerse allochtonen in Twente wonen. En ik will weten of de mensen van niet-westerse allochtone afkomst streven naar integratie of assimilatie. Serieus ruziemaken over wie de schaar het laatst gehad heeft en hem dus niet heeft teruggelegd in de la. Als stellen dit doen, is het einde nabij. Zo is het ook met samenlevingen waarin men serieus ruziemaakt over dubbele paspoorten. Die hebben nog minder praktische betekenis dan een niet-teruggelegde schaar. Ze hebben wel symbolische betekenis die men vermijdt door zulke trivialiteiten tot halszaak te verheffen. Verplaatsing, noemde Sigmund Freud dat: over teenslippers praten omdat je het niet over seks durft te hebben.

Uit angst voor meer moslims staat het gedoogakkoord vol maatregelen die niet-westerse immigranten moeten weren. Dit leidt af van echte integratieproblemen, ook met nieuwe groepen. Groepen waar die maatregelen geen vat op hebben, zoals Oost- Europeanen.  In veel Vogelaarwijken hoef je er maar even naar te hinten en veel bewoners lopen meteen leeg op dit onderwerp. Ja, de Polen, daar hebben we nu echt last van!, roepen autochtonen en moslims eendrachtig. Het is vreselijk!  Ze zitten de hele avond op een bankje bier te slempen. Ze laten een enorme berg blikjes achter. Ze wonen met zijn tienen in een driekamerwoning. Soms worden de bedden per vier uur verhuurd, stel je voor wat een herrie dat ’s nachts geeft. Erover praten helpt niet, want ze spreken geen Nederlands. Zo spreken alle gevestigden over nieuwkomers, signaleerde de socioloog Norbert Elias ooit in Gevestigden en buitenstaanders. Gevestigden vormen zich razendsnel negatieve beelden van nieuwkomers: rare types met storende gewoontes. Door selectieve waarneming en roddel worden deze beelden bevestigd.