Het oude boerenleven is natuurlijk niet alleen in Wierden verdwenen, maar in heel Twente. Het was niet alleen rozengeur en maneschijn. Wel heel anders dan tegenwoordig en alles ging in een lager tempo. De tonnenman kwam wekelijks de volle pleetonnen verwisselen. Het was normaal dat de vrouw thuisbleef na haar huwelijk. Pas in 1956 mochten getrouwde vrouwen werken, een bankrekening openen en zonder toestemming van manlief op reis. Al vanaf de Middeleeuwen is er behoefte om voor eens en voor altijd het huwelijk te ontbinden. Toch hebben wij in Nederland pas vanaf 1971 een liberale echtscheidingswet. Tot die tijd was scheiden niet gemakkelijk. Vanaf 1838 tot 1971 was overspel één van de vier gronden waarop een echtscheiding kon worden uitgesproken. Riek Koers en Rinse Boersma zijn hun huwelijksgeloften om tot de dood bij elkaar te blijven trouw gebleven. Rinse werd in 1939 tijdens de mobilisatie in Wierden gestationeerd en verbleef gedurende die tijd met zijn peloton in hotel De Kroon. Anderen van het Friese bataljon verbleven in de Schaapskooi. Hij leerde Riek Koers van de Hexelseweg kennen. Rinse Boersma werd naar de Grebbeberg gestuurd tijdens de eerste dagen van de Tweede Wereldoorlog. Zijn commandant gaf opdracht te blijven liggen tot de laatste man. Na 14 mei ging Rinse terug naar Wierden.
De Slag om de Grebbeberg (11 mei – 13 mei 1940) is een episode tijdens de Duitse inval in Nederland, die werd gekenmerkt door hevige gevechten. Een Duitse legermacht van ongeveer 23.000 man probeerde bij de Grebbeberg ten oosten van Rhenen door de Grebbelinie te breken. Deze werd drie dagen lang tegengehouden door eenheden van het IIe Legerkorps – met name het 8e en 19e regiment infanterie- terwijl het Nederlandse leger reserves liet aanrukken. Op 13 mei mislukte een belangrijke Nederlandse tegenaanval ten noorden van de berg; tegelijkertijd werd op de berg zelf de achterste hoofdstelling onder de voet gelopen en brak het moreel van de reserves, continu bestookt door artillerievuur en die dag ook door duikbommenwerpers, waardoor ze naar het westen wegvluchtten. Er werd besloten de hele Grebbelinie te ontruimen. Op 14 mei werd het Nederlandse Veldleger teruggenomen.
Riek en Rinse zijn getrouwd op 24 mei 1941 in het gemeentehuis te Buitenpost. De volgende dag was de kerkelijke inzegening in de gereformeerde kerk te Augustinusga. Ze gaan inwonen bij vader Boersma te Rohel omdat moeder Boersma was overleden. Na een tijd hertrouwde pake en verhuisde naar de Alde Diek. Riek en Rinse bleven in het boerderijtje te Rohel. Aan de Alde Diek pachtte pake een grote boerderij die later werd gekocht. Later verhuisden Riek en Rinse naar de Alde Diek en woonden pake en beppe in een arbeidershuisje een eindje verderop aan de Diek. Toen op een avond in de oorlog een oom uit Dokkum aan de deur stond met drie mensen die moesten onderduiken ging de deur wagenwijd open. Het verzet had bedacht dat het veilig zou zijn op de afgelegen boerderij. De volgende dag werd verteld dat het om Joodse mensen ging. Er zouden nog vele Joodse onderduikers volgen. Ook de broers Henk en Gerrit (Broer) van Riek verscholen zich er een tijd vanwege hun weigering te gaan werken voor de arbeitseinsatz, de dwangarbeid in Duitsland. Op de toegangsweg naar de boerderij lag een grote herdershond waar niemand langs durfde te gaan. Na de oorlog is er contact gebleven met de Joodse onderduikers. Riek en Rinse kregen een onderscheiding van yad vashem te Jerusalem. In de Laan der Rechtvaardigen is een boom voor hun geplant. Rechtvaardige onder de Volkeren is een uit de Talmoed afkomstige eretitel die door Israël wordt gegeven aan gojim (niet-Joden) die Joden ten tijde van de Holocaust hebben helpen onderduiken, ontkomen en overleven.